Met zo’n twee weken voor de start van het Olympisch kwalificatietoernooi raakte de wereld ineens in de ban van het coronavirus. “We waren voor het OKT al in wedstrijdvorm aan het trainen en waren er echt klaar voor. En ineens werd alles abrupt gestopt”, blikt international Lars Huijer terug op de bewogen afgelopen weken. Met de andere spelers uit het Koninkrijksteam die in Nederland verblijven, heeft hij deze week in Amsterdam de training hervat.

Voor de 26-jarige Huijer was het een aparte gewaarwording. “We waren in januari al begonnen met de voorbereiding op het Olympisch kwalificatietoernooi en de competitie. En dan stopt ineens alles. Zonder duidelijkheid. En eigenlijk hebben we nu nog steeds geen duidelijkheid. Waar je voor traint, dat weet je nu niet.”

Een bijzondere situatie brak aan, waarbij spelers voor de training vooral op zichzelf aangewezen waren. Huijer: “Van het Nederlands team hebben we krachtspullen gekregen. Om thuis een beetje te kunnen blijven trainen. Elke speler mocht drie spullen uitkiezen. Ik heb twee aquabags en een dumbell meegenomen. Maar het is natuurlijk wel heel anders trainen. Het moest thuis, want verder was alles dichtgegooid. Ik heb hierdoor nu meer gerend. Maar dat zijn vooral duurlopen, terwijl je tijdens trainingen meer korte sprints doet.”

Geluk

Waar een slagman in zijn eentje met een batting-tee makkelijk kan blijven trainen met slaan, is dat voor een pitcher een stuk gecompliceerder. Zijn broer en eveneens ex-prof Swen Huijer bracht uitkomst. “Ik had natuurlijk het geluk dat ik een honkballende broer heb.” Zo vaak mogelijk waren ze samen te vinden op het grasveld bij de Toolenburgerplas. Eerst een rondje warmlopen. En daarna veel gooien. “Dat was niet altijd even makkelijk. Omdat mijn broer gewoon door moest werken. In een vitaal beroep. Dus we moesten het samen gooien echt inplannen.”

Terwijl broer Swen het honkballen afwisselde met zijn werk, was er voor Lars Huijer verder weinig te doen. Als sporter met A-status is het honkballen zijn werk. “Normaal geef ik ook honkballes. Maar die lessen konden nu niet doorgaan. Daardoor had ik minder structuur. Ik merkte dat ik moeite kreeg om uit mijn bed te komen.” Hij stortte hij zich op klusjes in en rondom zijn vorig jaar oktober nieuw gekochte huis in Hoofddorp. En op het online spelen van MLB The Show op de PlayStation met zijn Hoofddorpse ploeggenoten. “Ik heb me uiteindelijk geen dag verveeld.”

Tuinpomp

Het bericht dat de trainingen van het Nederlands team konden worden hervat, was niettemin zeer welkom. “Het wordt nu weer wat makkelijker. Nu kan ik weer drie keer in de week trainen. En volgende week zelfs weer een bullpen gooien.” Dat is ook prettig met het oog op de uitgestelde start van het honkbalseizoen.

Maandag stond Huijer weer voor het eerst op het veld op Sportpark Ookmeer. Met de andere internationals die in Nederland wonen, bestaat de trainingsroep momenteel uit zo’n tien spelers. In verschillende kleine groepjes wisselen zij de trainingen af. “Ik ben echt blij dat we weer op het veld kunnen staan, maar het is wel heel anders. Je moet nu nadenken over wat anders normaal is.” Zoals het desinfecteren van de ballen. Pitching-coach Robin van Doornspeek biedt daarin uitkomst. Met zijn tuinpomp gevuld met desinfectiemiddel loopt hij op de training de ballen langs om ze snel schoon te maken.

Angst

Toch leeft de angst voor besmetting nog wel onder de spelers van de nationale selectie. “Elke ochtend moeten we onze temperatuur opnemen. Als die te hoog is, moeten wij thuisblijven. Je wilt niet dat één van de jongens ziek is en dat daardoor ook andere spelers besmet raken.” De spelers blijven dus heel voorzichtig. Geen ideale situatie. Maar wat Huijer betreft, beter dan helemaal geen training. “Als het betekent dat we op deze manier weer kunnen honkballen, dan vind ik dat prima. Nu maar hopen dat het niet weer stopt.”

En dus kan Huijer al een beetje zijn vizier richten op een eventueel nieuw seizoen. Vorig jaar werd de voormalig speler uit de organisatie van Seattle Mariners en Chicago Cubs voor het eerst in zijn carrière uitgeroepen tot beste pitcher. Nadat hij in de twee seizoenen ervoor ook al voor deze prijs genomineerd was. “Mijn team maakte vorig jaar het verschil. Ze hebben een heleboel ballen weggepakt. We hebben bijvoorbeeld veel meer double plays gemaakt.” Die prijs voor de beste pitcher is ook echt een verdienste voor het hele team, benadrukt Huijer. “Maar, hij staat wel als pronkstuk in mijn kast.”

Verbetering

Met zijn verdiende puntengemiddelde van 0.77 en 112 strikeouts was Huijer veruit de beste pitcher uit de hoofdklasse. De tegenstanders kwamen samen niet verder dan een slaggemiddelde van .135 op het pitchen van de speler van Hoofddorp Pioniers. Toch ziet hij nog veel kansen op verbetering. “Je leert de jongens tegen wie je speelt steeds beter kennen. Je weet steeds beter welke ballen ze wel of niet kunnen slaan. Daar kan ik mijn aanpassingen op maken.” Of hij dan toch niet stiekem nadenkt over wat er nog mogelijk zou zijn als prof in de Verenigde Staten? “Dat spookt soms nog wel door je hoofd”, bekent hij eerlijk. “Maar ik heb nog steeds vrede met de keuze die ik toen heb gemaakt om afscheid te nemen van het bestaan met die onzekere toekomst.”

Zijn focus is nu volledig gericht op het Nederlands team en Hoofddorp Pioniers. En vooral met zijn Hoofddorpse ploeg staat hij te trappelen om weer te beginnen. “We hadden vorig seizoen een heel goed jaar. We zaten natuurlijk in de underdog positie. Het jaar ervoor hadden we voor het eerst de Play-Offs niet gehaald. Dat was hard aangekomen. We kregen daarna wat nieuwe spelers erbij. En toen viel alles op z’n plek”, vertelt Huijer.

Betere sfeer

Wisselingen in het team zorgden onder meer voor een betere sfeer. Huijer: “Iedereen wilde honkballen. Het maakte niet uit wat ze daarvoor kregen. Ze wilden bewijzen wat ze konden.” Hoofddorp Pioniers won twintig wedstrijden en keerde na een jaar afwezigheid terug in de Play-Offs.

“Dit jaar zijn we nog sterker”, waarschuwt Huijer. “Ook onder meer door de komst van pitcher Chris Pfau, die weer bij ons terug is gekomen. We zitten nu natuurlijk minder in die underdog positie. Maar tijdens de voorbereiding die wel al hebben gehad, was het duidelijk dat het met de sfeer nog steeds goed zit. Bij ons geeft het niet als je een foutje maakt. Dan pakt iemand anders je wel op. En dat is het team dat je wilt zijn.”