Voor het eerst in zijn bestaan werd Washington Nationals vorige maand winnaar van de World Series. Als het aan Junior Martina ligt, is hij de volgende keer dat de profclub uit Washington in de World Series staat, van de partij. “Ik wil niet in dezelfde league eindigen als waar ik in ben begonnen”, vertelt Martina ambitieus.

De strijd om de Amerikaanse honkbaltitel werd op de voet gevolgd door de 21-jarige Junior Martina, zelf één van de nieuwste aanwinsten in de proforganisatie van Washington Nationals. “Het was niet te beschrijven, zo spannend als het was”, kijkt Martina terug op de finaleserie. “Een organisatie werkt hard om de beste spelers te produceren om een World Series ring te pakken. Als dat eindelijk lukt, is dat prachtig natuurlijk. Het is extra mooi dat ik dat mee kan maken.”

Nog maar vijf maanden geleden werd Martina zelf in de zestiende ronde gedraft door Washington Nationals. “Ik werd opgebeld door mijn coach van Western Oklahoma State College. Hij vertelde mij dat elk moment mijn telefoon af kon gaan.” Even later kwam het verlossende telefoontje dat Martina als 483e speler in de zestiende ronde van de 2019 First-Year Player Draft was gekozen door de club uit Washington. “Een fantastisch moment”, blikt Martina terug. “Het duurde een paar dagen voordat ik me goed besefte wat mij was overkomen.”

Droom

Het was voor Martina een bekroning voor zijn harde werken. “Ik heb mijn hart gegeven dit jaar en alles op alles gezet om te laten zien dat ik in het profhonkbal hoor. En dat heb ik ook in het seizoen bewezen.” Tijd om lang stil te staan bij deze mijlpaal had Martina niet. “Natuurlijk was het een droom die uitkwam. Maar voor mijn droom om in de Major League te spelen, is dit nog maar het begin.”

Junior Martina, werd geboren in Bonam (Curaçao), maar verhuisde op éénjarige leeftijd naar Rotterdam waar hij opgroeide in stadsdeel IJsselmonde. In zijn jeugd kwam hij onder meer uit voor Sparta/Feyenoord. Via Rotterdam Unicorns kwam hij terecht bij het Rotterdamse Tridents voordat Martina in 2018 zijn debuut in de hoofdklasse maakte voor het Haarlemse DSS. Martina maakte zijn hoofdklassedebuut op 31 mei 2018 in de met 6-3 gewonnen wedstrijd tegen Quick Amersfoort. In zijn eerste slagbeurt in de hoofdklasse sloeg Martina een tweehonkslag en scoorde hij één van zijn twee runs in dat duel. Hij speelde uiteindelijk dertien wedstrijden voor DSS.

Wereldkampioenschap

Door zijn prestaties speelde Martina zich al snel in de kijker bij de nationale jeugdteams. Martina werd in 2012 Europees kampioen met het Nederlandse AA-team en haalde in 2014 de nationale AAA-selectie. In 2018 nam hij met het Koninkrijksteam deel aan het U23 wereldkampioenschap in Colombia. Waar hij onder meer opviel door zijn homerun in de wedstrijd tegen gastheer Colombia. Tussendoor was hij in april 2014 deelnemer aan het MLB Academy Spring Tournament in Tirrenia (Italië) en vertegenwoordigde Martina in 2016 Curaçao tijdens de Big League World Series.

Toch had Martina niet het gevoel dat hij op de goede weg zat. “Ik nam honkbal serieus, maar had het gevoel dat ik in Nederland op een dwaalspoor zat. Ook doordat ik op de één of andere manier niet meer werd opgenomen in de selectie voor het Nederlandse team. Daarop heb ik besloten om terug naar Curaçao te gaan. En zo mijn kansen op een profcarrière te vergroten.” Zover kwam het echter pas toen hij ging honkballen bij Western Oklahoma State College. In 2018 sloeg Martina voor deze collegeclub in 55 wedstrijden een slaggemiddelde van .399 met veertien homeruns, 51 binnengeslagen punten en zeventig gescoorde runs. Hij wist bovendien zeventien honken te stelen. “Mijn periode bij Western Oklahoma State College heeft ervoor gezorgd dat ik überhaupt profhonkbal speel. Ik heb daar de strengste trainingen ooit gehad. Maar zo heb ik wel voor mijzelf het uiterste eruit kunnen halen.”

Spannend

Zijn prestaties bij Western Oklahoma State College, waarvoor in het verleden ook Andrelton Simmons speelde, bleken het ticket naar het profhonkbal. Martina debuteerde op 25 juni in de Amerikaanse Minor League en gaf in de eerste weken van zijn prille profcarrière direct een visitekaartje af. Hij sloeg negen honkslagen in zijn eerste vijf wedstrijden. In zijn eerste volledige maand bereikte Martina zelfs in 19 van zijn 21 wedstrijden veilig de honken. “Het was in de eerste weken heel spannend. Ik had natuurlijk veel gehoord over hoe het er in het profhonkbal aan toe gaat. En gezien hoe het veel jongens voor mij was vergaan. Ik had daarom de lat voor mijzelf niet te hoog gelegd.”

Enige voorzichtigheid bleek niet nodig. In zijn eerste volledige maand als profhonkballer sleepte Martina al zijn eerste onderscheiding in de wacht. Hij werd winnaar van de Uncle Ray’s Player of the Month Award, als beste speler in de maand juli uit de Rookie Gulf Coast League. Op dat moment leidde hij de competitie in on-base percentage (.488) en OPS (1.039) en was hij de nummer twee in slaggemiddelde (.362) en nummer drie in onder meer gescoorde punten (17) en honkslagen. Na twee maanden tijd mocht Martina GCL Nationals al inruilen voor het sterkere Auburn Doubledays uit de Class A Short Season New York-Penn League. Van zijn aanstaande promotie had Martina al vermoedens. “Ik werd ’s avonds opgebeld in mijn hotel, dat ik mijn spullen moest inpakken. Zo simpel gaat dat.” De promotie was een mooie opsteker voor de GCL Nationals Post-Season All Star. “Om eerlijk te zijn had ik niet verwacht dat ik zo snel zo goed mijn drive zou kunnen vinden.”

Ambities

Inmiddels is Martina al druk bezig met de voorbereidingen op het nieuwe seizoen. “Ik heb een schema gekregen met al mijn trainingen voor in de gym. Die volg ik keurig om mijzelf op tijd klaar te stomen voor volgend jaar.” Zijn ambities liegen er niet om: “Ik wil nog beter spelen dan dit jaar. Ik wil niet in dezelfde league eindigen als waar ik in ben begonnen.” Maar Martina blijft ook realistisch: “Heel veel andere jongens dromen van de kans die ik heb gekregen. Ik moet dus ook echt genieten van de kans die ik heb gekregen.”

En het volgende kampioenschap van Washington Nationals? Martina is stellig: “De tweede maak ik honderd procent mee. Het liefst zelf als speler op het veld. Dat komt zeker weten goed.”